Sun

Słońce jest gwiazdą w centrum Układu Słonecznego. Jest to prawie idealna kula gorącej plazmy, rozgrzanej do stanu żarzenia w wyniku reakcji syntezy jądrowej w jej jądrze. Słońce emituje tę energię głównie w postaci promieniowania świetlnego, ultrafioletowego i podczerwonego i jest najważniejszym źródłem energii dla życia na Ziemi.

Promień Słońca wynosi około 695 000 kilometrów (432 000 mil), czyli 109 razy więcej niż Ziemia. Jego masa jest około 330 000 razy większa od masy Ziemi i stanowi około 99,86% całkowitej masy Układu Słonecznego. Około trzech czwartych masy Słońca składa się z wodoru (~73%); reszta to głównie hel (~25%), ze znacznie mniejszymi ilościami cięższych pierwiastków, w tym tlenu, węgla, neonu i żelaza.

Słońce jest gwiazdą ciągu głównego typu G (G2V). W związku z tym jest nieformalnie i nie do końca dokładnie określany jako żółty karzeł (jego światło jest w rzeczywistości białe). Powstał około 4,6 miliarda lat temu w wyniku grawitacyjnego zapadnięcia się materii w obszarze dużego obłoku molekularnego. Większość tej materii zebrała się w centrum, podczas gdy reszta spłaszczyła się w orbitujący dysk, który stał się Układem Słonecznym. Centralna masa stała się tak gorąca i gęsta, że ​​ostatecznie zapoczątkowała syntezę jądrową w swoim jądrze. Uważa się, że prawie wszystkie gwiazdy powstają w tym procesie.

W każdej sekundzie jądro Słońca zamienia około 600 milionów ton wodoru w hel, przekształcając przy tym 4 miliony ton materii w energię. Ta energia, której ucieczka z jądra może zająć od 10 000 do 170 000 lat, jest źródłem światła i ciepła Słońca. Kiedy fuzja wodoru w jej jądrze zmniejszy się do punktu, w którym Słońce nie jest już w równowadze hydrostatycznej, jej jądro ulegnie znacznemu wzrostowi gęstości i temperatury, podczas gdy zewnętrzne warstwy rozszerzą się, ostatecznie przekształcając Słońce w czerwonego olbrzyma. Obliczono, że Słońce stanie się wystarczająco duże, aby pochłonąć obecne orbity Merkurego i Wenus i sprawić, że Ziemia stanie się niezdatna do zamieszkania – ale nie przez około pięć miliardów lat. Po tym zrzuci swoje zewnętrzne warstwy i stanie się gęstym rodzajem stygnącej gwiazdy znanej jako biały karzeł i nie będzie już wytwarzać energii w wyniku fuzji, ale nadal będzie świecić i wydzielać ciepło z poprzedniej fuzji.

Ogromny wpływ Słońca na Ziemię był znany już w czasach prehistorycznych. Słońce było uważane przez niektóre kultury za bóstwo. Synodyczny obrót Ziemi i jej orbita wokół Słońca są podstawą niektórych kalendarzy słonecznych. Dominującym obecnie używanym kalendarzem jest kalendarz gregoriański, który jest oparty na standardowej XVI-wiecznej interpretacji obserwowanego ruchu Słońca jako rzeczywistego ruchu.