Sun

De zon is de ster in het centrum van het zonnestelsel. Het is een bijna perfecte bal van heet plasma, tot gloeien gebracht door kernfusiereacties in de kern. De zon straalt deze energie voornamelijk uit als licht, ultraviolette en infrarode straling en is de belangrijkste energiebron voor het leven op aarde.

De straal van de zon is ongeveer 695.000 kilometer (432.000 mijl), of 109 keer die van de aarde. Zijn massa is ongeveer 330.000 keer die van de aarde, wat neerkomt op ongeveer 99,86% van de totale massa van het zonnestelsel. Ongeveer driekwart van de massa van de zon bestaat uit waterstof (~ 73%); de rest is meestal helium (~ 25%), met veel kleinere hoeveelheden zwaardere elementen, waaronder zuurstof, koolstof, neon en ijzer.

De zon is een G-type hoofdreeksster (G2V). Als zodanig wordt het informeel, en niet helemaal nauwkeurig, een gele dwerg genoemd (het licht is eigenlijk wit). Het ontstond ongeveer 4,6 miljard jaar geleden door de ineenstorting van materie door de zwaartekracht in een gebied van een grote moleculaire wolk. Het grootste deel van deze materie verzamelde zich in het centrum, terwijl de rest samenklonterde tot een ronddraaiende schijf die het zonnestelsel werd. De centrale massa werd zo heet en dicht dat het uiteindelijk kernfusie in de kern veroorzaakte. Aangenomen wordt dat bijna alle sterren door dit proces worden gevormd.

Elke seconde fuseert de kern van de zon ongeveer 600 miljoen ton waterstof tot helium en zet daarbij 4 miljoen ton materie om in energie. Deze energie, die er tussen de 10.000 en 170.000 jaar over kan doen om uit de kern te ontsnappen, is de bron van het licht en de warmte van de zon. Wanneer waterstoffusie in de kern is afgenomen tot het punt waarop de zon niet langer in hydrostatisch evenwicht is, zal de kern een duidelijke toename in dichtheid en temperatuur ondergaan terwijl de buitenste lagen uitzetten, waardoor de zon uiteindelijk in een rode reus verandert. Er wordt berekend dat de zon voldoende groot zal worden om de huidige banen van Mercurius en Venus te overspoelen en de aarde onbewoonbaar te maken - maar niet voor ongeveer vijf miljard jaar. Hierna zal het zijn buitenste lagen afwerpen en een dicht type verkoelende ster worden die bekend staat als een witte dwerg, en niet langer energie produceren door fusie, maar nog steeds gloeien en warmte afgeven van zijn vorige fusie.

Het enorme effect van de zon op aarde wordt al sinds de prehistorie erkend. De zon werd door sommige culturen gezien als een godheid. De synodische rotatie van de aarde en haar baan rond de zon vormen de basis van sommige zonnekalenders. De overheersende kalender die tegenwoordig wordt gebruikt, is de Gregoriaanse kalender die is gebaseerd op de standaard 16e-eeuwse interpretatie van de waargenomen beweging van de zon als werkelijke beweging.