DESEM

Projekt DESEM ma na celu opracowanie modelu / metodologii edukacji seksualnej dla osób niepełnosprawnych umysłowo. Każde działanie stanowiące treść projektu zapewnia skoordynowaną pracę pedagogów / doradców i rodzin niepełnosprawnych, które są głównymi aktorami edukacji seksualnej.
Osoby niepełnosprawne znajdują się w czołówce grup defaworyzowanych borykających się z wieloma trudnościami w życiu społecznym, biznesowym i edukacyjnym. Jednak edukacja seksualna jest jedną z najważniejszych potrzeb pomijanych z najbardziej podstawowych problemów osób niepełnosprawnych. Koncepcja seksualności polegająca na tym, że osoby będące w procesie zdrowego rozwoju ze względu na czynniki zewnętrzne, takie jak różne uprzedzenia i wartości społeczno-kulturowe, uczą się poza środowiskiem edukacyjnym w sposób nieoficjalny, staje się znacznie trudniejszym tematem w przypadku osób niepełnosprawnych. Istnieje jednak potrzeba edukacji seksualnej, która obejmuje określone metody i techniki uczenia się / nauczania odpowiednie dla ich kompetencji uczenia się, tak aby osoby niepełnosprawne mogły pozytywnie zachowywać się w procesie integracji społecznej, chronić się przed możliwą przemocą seksualną i zagrożeniami dla zdrowia oraz znaleźć seksualne tożsamość. Dlatego osoby, które będą odgrywać kluczową rolę w edukacji, powinny wzajemnie się uzupełniać. Zamiast dostrzegać obowiązki rodziców lub partnerstw szkolnych w zakresie edukacji seksualnej, konieczne będzie stworzenie systemu wzajemnej wymiany.
W porównaniu z badaniami o edukacji seksualnej dla osób niepełnosprawnych w krajach partnerskich, LT pracuje na wyższym poziomie niż w innych krajach partnerskich (TR, ES, HU, GR, IT). Jednak podczas badania systemów edukacji krajów partnerskich stwierdzono, że stosują one różne podejścia edukacyjne, ale nie ma modelu edukacji seksualnej, określonego podejścia / metodologii i modułowych programów edukacji dla osób niepełnosprawnych w systemach edukacji.
Brak wiedzy trenerów na temat edukacji seksualnej (jak, kiedy, jaka metodologia, podejście) uniemożliwia osobom z niepełnosprawnością intelektualną odpowiednią edukację seksualną.
Badania naukowe opublikowane przez NWSA- (Education Sciences) podkreślają rolę rodziców w edukacji seksualnej: „W rzeczywistości większość rodziców osób z upośledzeniem umysłowym jest zaniepokojona zainteresowaniem seksualnością ich dzieci, rodzice zawsze myślą, że ich dzieci pozostaną jak dzieci bo mają przekonanie, że nie potrzebują edukacji seksualnej, bo nie będą potrzebowały seksualnej konieczności i że w obliczu tej sytuacji czują się bezradni, a wtedy rodzice czują się bezradni w obliczu takiej sytuacji. ”
Wyniki intelektualne i grupa docelowa projektu DESEM są bezpośrednio związane z przesłaniem „Każdy uczeń jest równie ważny na tym samym poziomie”, jak stwierdzono w raporcie równości 2030 dotyczącym integracji społecznej i edukacji.
Stwierdzono, że istnieje korelacja między edukacją a zdrowiem seksualnym w ramach ram działań promocji zdrowia seksualnego Światowej Organizacji Zdrowia ONZ (WHO / RHR / HRP / 10.22), podkreśla się, że główni aktorzy w procesie zapewniania dostępu do seksualności edukacja szczególnie defaworyzowanych grup społecznych oraz osoby, które odgrywają aktywną rolę w tych szkoleniach (nauczyciele, rodziny, pracownicy socjalni), również powinny być w procesie szkolenia w ramach współpracy.
Każde działanie projektu dotyczy wymienionych problemów. Działania projektu DESEM, wyniki intelektualne i drugorzędne produkty ostatecznie zapewnią ustanowienie modelu edukacji seksualnej dla osób niepełnosprawnych, aby zapewnić zlikwidowanie luk w systemach edukacyjnych krajów partnerskich, umożliwi kluczowym podmiotom koordynację działań w celu wzajemnego uzupełniania się. Ogólne ramy projektu DESEM będą wspierać realizację celów organizacji międzynarodowych, takich jak; KE, WHO, Erasmus +, UNCRPD, Europejska agenda uczenia się dorosłych, edukacja 2030.