Sea Almond Tree

To rozłożyste drzewo o dużych liściach jest powszechnie uprawiane w naszych parkach i przydrożach. Powszechnie obserwuje się również dzikie narastanie na niezakłóconych brzegach. W rzeczywistości Corners twierdzi, że jest to jedno z najczęstszych drzew malajskich na wolności na wybrzeżu i w głębi lądu, gdzie sadzi się je ze względu na cień w wioskach i wzdłuż dróg. Występuje na piaszczystych lub kamienistych plażach i namorzynach. Według Burkill pochodzi z piaszczystych wybrzeży Malajów i Pacyfiku, ale uprawiano go „daleko poza jego naturalnym obszarem”. Jest również nazywany tropikalnym drzewem migdałowym.

Według Cornersa drzewo zrzuca liście dwa razy w roku, w styczniu lub lutym oraz w lipcu lub sierpniu. Przed opadnięciem liście stają się jaskrawoczerwone, w niektórych przypadkach żółte. Według Burkilla zwyczaj ten jest „szczególny wśród drzew malajskich” i sprawia, że ​​drzewa są bardzo wyraźne. Takie „jesienne liście” są bardzo rzadkie w tropikach. Po odsłonięciu korony wszystkie gałązki rozwijają nowe liście, a drzewo jest świeżo zielone. Drzewo następnie kwitnie po rozwinięciu się nowych liści. Ten nawyk występuje nawet u młodych drzewek w wieku 3-4 lat.

Cechy: Wysokie drzewo (20-35 m) z typową pagodową formą wzrostu: wysyła pojedynczy pień z górnego środka. Gdy pojedynczy trzon osiągnie dobrą wysokość, wysyła kilka poziomych gałęzi. Kora jest szara, spękana i lekko łuszcząca się. Drzewo często ma korzenie przyporowe.

Pozostawia dużą cienką skórzastą w kształcie szpatułki (15-30 cm długości, 9-18 cm szerokości), ułożoną spiralnie na końcu gałązki. Młode liście czerwonawe. Liście żółkną i czerwono i opadają nawet dwa razy w roku.

Wiele małych białych kwiatów wyrasta na długich kolcach (10-12 cm długości). Kwiaty nie mają płatków i mają tylko kielich w kształcie gwiazdy. Męskie kwiaty znajdują się na końcach kolca, żeńskie kwiaty na dole kolca. Kwiaty mają brzydko pachnieć.

Owoc ma kształt migdałów (4-8 cm długości), rozwija się w grona, zielony dojrzewa żółty. Owoc ma grubą, skórzastą, korkowatą warstwę zewnętrzną otaczającą wnęki powietrzne, z twardym, grubym kamieniem pośrodku. Wewnątrz kamienia jest kawałek jadalnego jądra złożonego z ciasno zwiniętych liści zarodka. Ale trudno to wydobyć. Owoc unosi się na wodzie i jest w stanie przetrwać wiele dni w wodzie, podczas których włóknista powłoka zewnętrzna gnije.

Rola w środowisku: Według Corners nietoperze owocowe jedzą łuskę owocu. Według Giersena, oprócz nietoperzy, owoce są również rozpraszane przez małpy i wodę.

Czasami inne podobne drzewa mylone są z migdałami morskimi. Oto więcej o tym, jak odróżnić migdał morski i inne podobne drzewa na brzegach.

Zastosowanie u ludzi: w Singapurze akwaryści często umieszczają liście w swoich akwariach, ponieważ mają działanie przeciwbakteryjne ze względu na uwalnianie kwasu garbnikowego i humusowego, który, jak się uważa, promuje zdrowie ryb i zapewnia działanie uspokajające. Według Burkill drewno jest uważane za dobre, ponieważ jest elastyczne, łatwe w obróbce i dobrze sezonuje. Jest stosowany zamiennie w niektórych miejscach, takich jak Penaga Laut (Callophyllum innophylum), do budowy rzeczy, które muszą być twarde i trwałe, takich jak domy, łodzie i wózki. Chociaż zarodek jest jadalny i smakuje jak migdały, nie warto go wyciągać. Zastosowania medyczne obejmują korę w leczeniu czerwonki, liście nakładane na stawy reumatyczne, sok z młodych liści na ból głowy i kolkę. Według Wee liście są wykorzystywane na Filipinach do wydalania robaków jelitowych.
Kolejne rodzime drzewo, które jest powszechnie sadzone wzdłuż naszych ulic i w naszych parkach, migdał morski (Terminalia catappa) to gatunek przybrzeżny, który można naturalnie znaleźć wzdłuż brzegów morza i namorzynów Singapuru. To drzewo jest częściowo liściaste i zrzuca liście dwa razy w roku. Gdy liście więdną, zmieniają kolor z zielonego w mieszankę czerwieni, pomarańczy i żółci, nadając naszemu tropikalnemu miastu jesienny charakter. Migdał morski można również rozpoznać po kształcie pagody, ze względu na regularnie rozmieszczone, wielopoziomowe gałęzie na pniu i duże przypory.