Desh Ratna

Rajendra Prasad (3 december 1884 - 28 februari 1963) was een Indiase onafhankelijkheidsactivist, advocaat, geleerde en vervolgens de eerste president van India, in functie van 1950 tot 1962. Hij was een Indiase politiek leider en advocaat van opleiding. Prasad sloot zich aan bij het Indian National Congress tijdens de Indian Independence Movement en werd een belangrijke leider uit de regio Bihar.

Toen India in 1950 een republiek werd, werd Prasad door de grondwetgevende vergadering tot zijn eerste president gekozen. Als president vestigde Prasad een traditie van onpartijdigheid en onafhankelijkheid voor de ambtsdrager en trok hij zich terug uit de partijpolitiek van het Congres. Hoewel hij een ceremonieel staatshoofd was, moedigde Prasad de ontwikkeling van het onderwijs in India aan en adviseerde hij de regering van Nehru bij verschillende gelegenheden. In 1957 werd Prasad herkozen tot president en werd hij de enige president die twee volledige ambtstermijnen vervulde. Prasad bleef in functie voor de langste termijn van ongeveer 12 jaar. Na de voltooiing van zijn ambtstermijn verliet hij het congres en stelde hij nieuwe richtlijnen op voor parlementariërs die nog steeds worden gevolgd. Prasad speelde een belangrijke rol bij de vorming van de Bihari Students Conference in 1906 en was de voorzitter van de Constituerende Vergadering die de grondwet van India opstelde.