Sura Al-Imran to trzecia sura i jedna z cywilnych sur Koranu, która znajduje się w dwóch częściach, trzeciej i czwartej. Ta sura nazywa się Al-Imran, ponieważ wymienia imię Imrana (ojca Hazrat Maryam) i jego rodziny. Główna treść Sury Al-Imran dotyczy wzywania wierzących do jedności i cierpliwości w obliczu wrogów islamu. Monoteizm, atrybuty Boga, zmartwychwstanie, dżihad, nakazywanie dobra i zakazywanie zła, Tuli, Tabari i Hadżdż są badane w tej surze i według historii proroków, takich jak Adam, Noe, Abraham, Mojżesz, Jezus i historia Mary i lekcje Kampania Uhud i kampania Badr zostały również omówione.
Wersety Etesamu, mocne i podobne, Kazem Gheiz, Mubahala i wersety Rabbany należą do słynnych wersetów Sury Al-Imran. Kilka wersetów tej sury zawiera również zasady orzecznictwa.
Na mocy recytacji tej sury stwierdza się, że ktokolwiek recytuje Surę Al-Imran, Bóg zapewni mu bezpieczeństwo, aby przejść przez most piekielny za każdy jej werset.