omnia tempus habent

Co wypełnia życie między narodzinami a godziną śmierci? Co kształtuje życie, jak utrzymuje równowagę, jak mija życie?
sadzić i wyrywać - tańczyć i płakać - przytulać i trzymać się z daleka - pierwsze osiem wersetów trzeciego rozdziału starotestamentowego kaznodziei Salomona opisuje życie w zbiorze abstrakcyjnych par przeciwieństw. Zawieszone na nich utwory wokalne z okresu renesansu oraz XX i XXI wieku rozbrzmiewają w omnia tempus habent. Stulecie, rozwijają się pejzaże dźwiękowe, rozwija się przedstawienie sceniczne i rozwijają się linie życia. Koncert, muzealne audioprzewodniki, czytanie i spektakl przenikają się i wpływają na siebie. Wyłania się wielowymiarowa gra pomiędzy elementami designu – na przemian konkretyzacja i abstrakcja, indywidualność i uniwersalność, powaga i banalność.