W Turcji do XIX wieku architekci byli włączani do Organizacji Pałacowej Imperium Osmańskiego jako „wrażliwi architekci”, którzy produkowali budynki publiczne pod zarządem „sermimaru”. Instytucja ta była odpowiedzialna za ustalanie zasad dotyczących budynków i nadzór nad działalnością budowlaną. Projektowaniem i realizacją budynków innych niż budynki użyteczności publicznej, takich jak domy, zajmowali się „budowniczowie” zrzeszeni w cechach. W drugiej połowie XIX w. widać, że w ramach ruchów westernizacyjnych rozpadła się także historyczna organizacja architektów w pałacu i na terenach niepublicznych.
Izba Architektów, która do lat 80-tych XX wieku prowadziła działalność z oddziałami utworzonymi w trzech największych miastach kraju, Stambule, Ankarze i Izmirze, posiada oddziały w 21 prowincjach, Przedstawicielstwa w 79 miastach oraz Przedstawiciele Izb w 145 miastach.