Marginal Revolution

Marginalna rewolucja
Marginalizm ostatecznie znalazł przyczółek dzięki pracy trzech ekonomistów, Jevons w Anglii, Menger w Austrii i Walras w Szwajcarii.

William Stanley Jevons po raz pierwszy zaproponował teorię w „Ogólnej matematycznej teorii ekonomii politycznej” (PDF), artykule zaprezentowanym w 1862 r. I opublikowanym w 1863 r., A następnie serii prac, których kulminacją była książka Theory of the Political Economy z 1871 r. jego reputacja czołowego ekonomisty politycznego i logistyki tamtych czasów. Koncepcja użyteczności Jevonsa była w tradycji utylitarystycznej Jeremy'ego Benthama i Johna Stuarta Milla, ale różnił się on od swoich klasycznych poprzedników podkreślając, że „wartość zależy całkowicie od użyteczności”, w szczególności od „ostatecznej użyteczności, na której opiera się teoria ekonomii będzie się obracać. ” Później zakwalifikował to do wniosku, że w modelu równowagi walutowej stosunki cen będą proporcjonalne nie tylko do stosunków „ostatecznych stopni użyteczności”, ale także do kosztów produkcji.
Carl Menger przedstawił teorię w Grundsätze der Volkswirtschaftslehre (przetłumaczonej jako Zasady ekonomii) w 1871 roku. Prezentacja Mengera jest szczególnie godna uwagi w dwóch punktach. Najpierw dołożył wszelkich starań, aby wyjaśnić, dlaczego poszczególne osoby powinny uszeregować możliwe zastosowania, a następnie użyć użyteczności krańcowej do podjęcia decyzji o kompromisach. (Z tego powodu Menger i jego zwolennicy są czasami nazywani „szkołą psychologiczną”, chociaż częściej znani są jako „szkoła austriacka” lub „szkoła wiedeńska”.) Po drugie, podczas gdy jego ilustrujące przykłady przedstawiają użyteczność jako ilościową, jego podstawowe założenia nie. [11] (Menger w rzeczywistości przekreślił tabele numeryczne we własnym egzemplarzu opublikowanego Grundsätze. Menger opracował także prawo malejącej użyteczności krańcowej. Prace Mengera znalazły znaczącą i docenioną publiczność.
Marie-Esprit-Léon Walras przedstawiła teorię w Éléments d'économie politique pure, której pierwsza część została opublikowana w 1874 r. W stosunkowo matematycznej prezentacji. Praca Walrasa znalazła w tym czasie stosunkowo niewielu czytelników, ale została rozpoznana i włączona dwie dekady później w twórczość Pareto i Barone.
Amerykanin, John Bates Clark, jest czasem wspominany. Ale chociaż Clark niezależnie doszedł do teorii marginalnej użyteczności, zrobił niewiele, aby ją rozwinąć, dopóki nie stało się jasne, że wyznawcy Jevonsa, Mengera i Walrasa rewolucjonizują ekonomię. Niemniej jednak jego późniejszy wkład był głęboki.