香港基本法

Ustawa Zasadnicza Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu Chińskiej Republiki Ludowej, zwana Ustawą Zasadniczą lub Ustawą Zasadniczą Hongkongu, jest dokumentem konstytucyjnym Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu. zastąpił Imperialny System Kolonialny i Rodzinę Królewską. Status Instrukcji potwierdza metody tworzenia, uprawnienia i obowiązki Rządu Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu oraz jego relacje z Centralnym Rządem Ludowym Chińskiej Republiki Ludowej (Rada Państwa).

19 grudnia 1984 roku, po dwuletnich negocjacjach między Chinami a Wielką Brytanią, premier Rady Państwa Chińskiej Republiki Ludowej Zhao Ziyang i brytyjska premier Dai Zhuer podpisali w ich imieniu „Wspólną deklarację”. rządy, które rozwiązały kwestię suwerenności Hongkongu. Zgodnie z art. 12 akapit trzeci „Deklaracji”, Chińska Republika Ludowa ustanowi Hongkong jako specjalny region administracyjny zgodnie z Ustawą Zasadniczą i zgodnie z zasadą jednego kraju, dwóch systemów, aby zapewnić że system kapitalistyczny przed przekazaniem suwerenności pozostaje niezmieniony przez 50 lat. System socjalistyczny wprowadzony w Chinach kontynentalnych nie obejmie Hongkongu, a rząd Hongkongu SRA zachowa wysoki stopień autonomii. Artykuł 31 „Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej” stanowi: „Państwo może w razie potrzeby ustanawiać specjalne regiony administracyjne. System wprowadzony w specjalnych regionach administracyjnych określa ustawa Narodowy Kongres Ludowy na określonych warunkach”. Artykuł 31 Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej Uprawnienia Narodowego Kongresu Ludowego określone w art. 62 obejmują trzynasty punkt: „Decydowanie o utworzeniu specjalnych regionów administracyjnych i ich ustroju”. Po powrocie Hongkongu Stały Komitet Narodowego Kongresu Ludowego pięć razy wyjaśniał „Ustawę zasadniczą Hongkongu”.