Құран Кәрім казакша аудармасы

Koran lub Święty Koran jest główną świętą księgą islamu. Muzułmanie wierzą, że zostało objawione Prorokowi Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z Nim), aby mówić prawdę i że to słowo Allaha dotarło do ludzkości bez przerwy [1]. On czci Allaha recytując to. Koran uważany jest za niebiańską księgę po Torze i Biblii oraz najbogatsze oratorium w języku arabskim. Koran składa się ze 114 sur, podzielonych na mekkańską i medyńską, w zależności od miejsca i czasu objawienia.

Muzułmanie wierzą, że Koran został objawiony przez Allaha przez anioła Gabriela przez 23 lata, od 40 roku życia aż do jego śmierci (632/11). Muzułmanie wierzą również, że Koran został zachowany przez Towarzyszy, że jego wersety były jasne i opowiedziane oraz że był wysyłany jako kazanie do całej ludzkości na przestrzeni wieków.

Koran składa się ze 114 części o różnej długości, zwanych „surami”. Ich kolejność nie ma nic wspólnego z historią objawienia – wcześniejsze sury mogły pojawić się na końcu Koranu. Z kolei te sury dzielą się na sury mekkańskie i sury medyńskie, w zależności od czasu ich przybycia. Sury Mekki to sury ujawnione przed migracją Proroka Mahometa, a sury Medyny to sury ujawnione po jego migracji do Medyny.

Pod względem długości naukowcy dzielą sury na kilka typów. Oni:

Siedem długich sur. Należą do nich Surat al-Baqara, Surat al-Imran, Surat al-Nisa, Surat al-Ma'ida, Surat al-Angam, Surat al-A'raf i Surat at-Tawba.
Dwieście wersetów. Sury zawierające ponad dwieście wersetów.
Chrześcijanin. Inne sury mniej niż dwieście wersetów.
Z wyjątkiem Surat at-Tawba, wszystkie sury Koranu zaczynają się od słowa „basmala”, co oznacza „Bismi-Allah ar-Rahman ar-Rahim”. Uczeni mają różne wyjaśnienia, dlaczego Surat at-Tawba nie zaczął się od publikacji. Niektórzy uważają, że ostrzeżenie przed hipokrytami w tej surze nie zostało opublikowane, ponieważ Arabowie nie opublikowali go, gdy wysłali list o zerwaniu porozumienia między plemionami. Według innych, słowo basmala pojawia się w Koranie 114 razy (w Suracie an-Naml są dwa wydania: początek i środek jako słowa proroka Salomona), więc ich liczba nie jest wymieniona w Suracie przy- Tawba, aby dopasować liczbę surów.