Plant disease

Epidemiologie van plantenziekten is de studie van ziekten bij plantenpopulaties. Net als ziekten bij mensen en andere dieren, komen plantenziekten voor als gevolg van ziekteverwekkers zoals bacteriën, virussen, schimmels, oömyceten, nematoden, fytoplasma's, protozoa en parasitaire planten. Epidemiologen van plantenziekten streven naar inzicht in de oorzaak en gevolgen van ziekten en ontwikkelen strategieën om in te grijpen in situaties waarin gewasverliezen kunnen optreden. Doorgaans zal een succesvolle interventie leiden tot een voldoende laag ziekteniveau om acceptabel te zijn, afhankelijk van de waarde van het gewas.

Epidemiologie van plantenziekten wordt vaak vanuit een multidisciplinaire benadering bekeken en vereist biologische, statistische, agronomische en ecologische perspectieven. Biologie is nodig om de ziekteverwekker en zijn levenscyclus te begrijpen. Het is ook nodig om de fysiologie van het gewas te begrijpen en hoe de ziekteverwekker het nadelig beïnvloedt. Agronomische praktijken beïnvloeden de incidentie van ziekten vaak in positieve of negatieve zin. Ecologische invloeden zijn talrijk. Inheemse plantensoorten kunnen dienen als reservoir voor ziekteverwekkers die ziekten in gewassen veroorzaken. Statistische modellen worden vaak toegepast om de complexiteit van de epidemiologie van plantenziekten samen te vatten en te beschrijven, zodat ziekteprocessen beter begrepen kunnen worden. Vergelijkingen tussen patronen van ziekteprogressie voor verschillende ziekten, cultivars, beheersstrategieën of omgevingsfactoren kunnen bijvoorbeeld helpen bepalen hoe plantenziekten het beste kunnen worden beheerd. Beleid kan van invloed zijn op het voorkomen van ziekten, bijvoorbeeld door middel van beperkingen op de invoer uit bronnen waar een ziekte voorkomt.