Veda

ความหมายตามตัวอักษรของคำว่า พระเวท คือ "ความรู้" หรือ "ปัญญา" มาจากรากศัพท์ "วิด" - "รู้" พระเวทเป็นตำราทางศาสนาขนาดใหญ่ที่มีต้นกำเนิดในอินเดียโบราณ ประกอบด้วยวรรณคดีสันสกฤตเวท ตำราเป็นชั้นวรรณคดีสันสกฤตที่เก่าแก่ที่สุดและพระคัมภีร์ที่เก่าแก่ที่สุดของศาสนาฮินดู พระเวทเรียกอีกอย่างว่าศรุติ ("สิ่งที่ได้ยิน")

ตามประเพณี 'Vyasa' เป็นผู้เรียบเรียงพระเวทซึ่งจัดมนต์สี่ประเภทออกเป็นสามสมหิตา พระเวททั้งสี่คือ:

ฤคเวท
ยาชุรเวท
สมาเวดา
อรรถรเวท

ฤคเวทเป็นพระเวทครั้งแรกในสี่พระเวท ฤคเวท แปลว่า พระเวทแห่งการสรรเสริญ พระเวทนี้มีหลายบท (เพลงสวด) พระเวทนี้ยังเป็นหนังสือศักดิ์สิทธิ์ของชาวฮินดูที่เก่าแก่ที่สุด

ยชุรเวทเป็นพระเวทที่สองในสี่พระเวท ยชุรเวท แปลว่า พระเวทของพวกยุส Yajus เป็นบทสวดมนต์ระหว่างกิจกรรมทางศาสนา

Samaveda หมายถึงพระเวทของเพลงศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาร้องเพลงโดยนักบวชชาวฮินดูและชาวฮินดูอื่น ๆ ในระหว่างกิจกรรมทางศาสนา

Atharvaveda เป็นที่สี่ในสี่พระเวท Atharvaveda หมายถึงพระเวทแห่งความรู้ Atharvaveda ถือเป็นกุญแจสำคัญสำหรับความรู้ทางเวทจำนวนมากเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์เช่นยาศาสตร์เวทมนตร์และมีข้อเท็จจริงมากมายที่คนรุ่นปัจจุบันยังคงพยายามถอดรหัส
________________________________

# ข้อความภาษาสันสกฤตพร้อมการแปลภาษาฮินดีและภาษาอังกฤษ
#Home-Screen Widget สำหรับการอ่านและคำพูด
# คุณสามารถแก้ไขข้อใด ๆ หากคุณพบข้อผิดพลาดในการพิมพ์
# การสนับสนุนข้อความเป็นคำพูด