Tipitaka APP
Aplikacje oparte na Dhammie, zawierające oddania i specjalne parittas oraz ich tłumaczenia, trypityki w języku indonezyjskim, a także artykuły o buddyzmie są łatwe do odczytania.
Tripiṭaka, co oznacza „Potrójny kosz” to tradycyjne określenie starożytnych zbiorów pism buddyjskich. Tripiṭaka stała się synonimem pism buddyjskich używanych w wielu zbiorach szkolnych, chociaż ich ogólne podziały nie pasują do ścisłego podziału na trzy piṭaki.
Tripiṭaka składa się z trzech głównych kategorii tekstów, które łącznie tworzą kanon buddyjski: Sutra Piṭaka, Vinaya Piayaaka i Abhidhamma Piṭaka. Sutra Piṭaka jest starsza niż Vinaya Piayaaka, a Abhidharma Piṭaka reprezentuje późniejszą tradycję scholastycznej analizy i systematyzacji treści Sutta Piṭaka, która powstała co najmniej dwa wieki po dwóch pozostałych częściach kanonu.
Wydaje się, że Vinaya Piṭaka stopniowo rosła jako komentarz i uzasadnienie kodeksu monastycznego (Prātimok transitiona), który zakłada przejście od społeczności wędrownych żebraków (okres Sutra Piṭaka) do bardziej osiadłej społeczności klasztornej (okres Vinaya Pinaka). Nawet w Sutra Piṭaka możliwe jest wykrycie starszych i późniejszych tekstów.