NHB

Podgrupa ds. Finansowania Mieszkalnictwa dla Siódmego Planu Pięcioletniego (1985-1990) określiła brak dostępności długoterminowego finansowania dla indywidualnych gospodarstw domowych na jakąkolwiek znaczącą skalę jako główną lukę hamującą rozwój sektora mieszkaniowego i zaleciła utworzenie instytucji szczebla krajowego.
Komitet Sekretarzy rozpatrzył zalecenie i powołał Grupę Wysokiego Szczebla pod przewodnictwem dr C. Rangarajana, ówczesnego Zastępcy Gubernatora RBI w celu zbadania propozycji i zalecił utworzenie Narodowego Banku Mieszkalnictwa jako autonomicznej instytucji finansującej mieszkalnictwo . Zalecenia Grupy Wysokiego Szczebla zostały zaakceptowane przez rząd Indii.
Wielmożny premier Indii, prezentując budżet Unii na lata 1987-88 28 lutego 1987 r., ogłosił decyzję o powołaniu Narodowego Banku Mieszkaniowego (NHB) jako najwyższej instytucji zajmującej się finansowaniem mieszkalnictwa. Następnie ustawa National Housing Bank Bill (91 z 1987 r.) Zapewniająca ramy prawne dla ustanowienia NHB została przyjęta przez parlament na sesji zimowej 1987 r. I za zgodą Szanownego Prezydenta Indii 23 grudnia 1987 r., stała się ustawą sejmową.
Krajowa polityka mieszkaniowa z 1988 r. przewidywała utworzenie NHB jako instytucji na poziomie Apex w zakresie mieszkalnictwa.
W związku z powyższym NHB został utworzony 9 lipca 1988 r. na mocy ustawy o Krajowym Banku Mieszkaniowym z 1987 r.
Reserve Bank of India wniósł cały wpłacony kapitał.
Ogólny nadzór, kierowanie i zarządzanie sprawami i działalnością NHB przysługuje, zgodnie z ustawą, Radzie Dyrektorów.
Siedziba NHB znajduje się w New Delhi.