Constitution of Pakistan Urdu

Konstytucja Islamskiej Republiki Pakistanu (urdu: آئین پاکستان), znana również jako konstytucja z 1973 roku, jest najwyższym prawem Pakistanu. Opracowany przez rząd Zulfiqara Ali Bhutto, przy dodatkowej pomocy partii opozycyjnych w tym kraju, został zatwierdzony przez parlament 10 kwietnia i ratyfikowany 14 sierpnia 1973 roku. Konstytucja ma na celu ukierunkowanie prawa, kultury politycznej i systemu Pakistanu. Identyfikuje państwo (jego fizyczne istnienie i jego granice), ludzi i ich podstawowe prawa, konstytucyjne prawo i porządki państwowe, a także konstytucyjną strukturę i tworzenie instytucji oraz sił zbrojnych państwa. Pierwsze trzy rozdziały ustalają zasady, mandat i odrębne uprawnienia trzech gałęzi rządu: dwuizbowego organu ustawodawczego; władza wykonawcza kierowana przez premiera jako naczelna władza wykonawcza; oraz federalne sądownictwo wierzchołkowe pod przewodnictwem Sądu Najwyższego. Konstytucja wyznacza prezydenta Pakistanu na uroczystą głowę państwa, która ma reprezentować jedność państwa. Pierwsze sześć artykułów konstytucji przedstawia system polityczny jako federalny system republik parlamentarnych; a także islam jako religię państwową. Konstytucja zawiera również zapisy mówiące o zgodności systemu prawnego z islamskimi nakazami zawartymi w Koranie i Sunny.

Parlament nie może wydawać żadnych ustaw, które mogą być odrażające lub sprzeczne z Konstytucją, jednak sama Konstytucja może być zmieniana większością dwóch trzecich głosów w obu izbach dwuizbowego parlamentu, w przeciwieństwie do poprzednich dokumentów prawnych z 1956 i 1962 roku. zostały z czasem zmienione, a najnowsze impulsy do modernizacji i reform politycznych zostały zmienione. Chociaż weszła w życie w 1973 r., Pakistan jednak obchodzi uchwalenie konstytucji 23 marca – kiedy pierwszy zestaw został ogłoszony w 1956 r. – każdego roku jako Dzień Republiki. Technicznie jest 26 poprawek, ale 23 poprawki zostały wprowadzone do konstytucji, a trzy nie zostały uchwalone przez parlament.

Poszczególne artykuły Konstytucji są zgrupowane w następujących częściach:

Preambuła
Część I – Wprowadzenie [Artykuły 1–6]
Część II – Prawa podstawowe i zasady polityki [Artykuły 7-40]
Część III – Federacja Pakistanu [Artykuły 41–100]
Część IV – Prowincje [Artykuły 101-140A]
Część V – Stosunki między federacją a prowincjami [Artykuły 141–159]
Część VI – Finanse, majątek, umowy i pozwy [Artykuły 160–174]
Część VII – Sądownictwo [Artykuły 175–212]
Część VIII – Wybory [Artykuły 213–226]
Część IX – Przepisy islamskie [Artykuły 227–231]
Część X – Przepisy nadzwyczajne [Artykuły 232–237]
Część XI – Zmiana Konstytucji [Artykuły 238-239]
Część XII – Różne [Artykuły 240–280]

Harmonogram

Harmonogramy są listami zawartymi w Konstytucji, które kategoryzują i zestawiają biurokratyczną działalność i politykę rządu.

Harmonogram pierwszy – ustawy wyłączone spod działania art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2, art. 8 ust. 3b i art. 8 ust.
Harmonogram drugi – wybór przewodniczącego” Artykuł 41 ust. 3
Załącznik trzeci: – Przysięgi urzędowe: art. 42, art. 91 ust. 5–92 ust. 2, art. 53 ust. 2–61,
Harmonogram czwarty: – Listy legislacyjne
Harmonogram piąty: – Wynagrodzenie i warunki pracy sędziów: [Artykuł 205]

W przeciwieństwie do poprzednich dokumentów Konstytucji nie można zmienić, zamiast tego uchwala się poprawki do konstytucji; zmieniając jego działanie. Poprawki do konstytucji są dokonywane za pośrednictwem parlamentu, przy czym zgodnie z konstytucją wymagana jest większość dwóch trzecich głosów i głosowanie w obu izbach, aby zmiana konstytucji zaczęła obowiązywać.

Zrozumienie Konstytucji Pakistanu może być pomocne w zakwalifikowaniu różnych egzaminów, takich jak Central Superior Services (CSS), Provincial Management Service (PMS), egzaminy oceniające, NTS, FPSC General Recruitment Test, Punjab Public Service Commission, PPSC, ISSB, PMA, PNA i różne inne egzaminy.