Código Penal Brasileiro

Braziliaans Wetboek van Strafrecht
Gecompileerd. Voortdurend bijgewerkt.

----------------------------------

Zeer handig voor advocaten, studenten en wedstrijden.

Functies: Zoeken, terugkeren naar het laatste leespunt, inzoomen, uitzoomen, tikken op een artikel of alinea simuleert markeerstift

Braziliaans Wetboek van Strafrecht geoptimaliseerd om te studeren voor openbare aanbestedingen. Door een artikel of alinea aan te raken, valt de tekst op. Veel beter en makkelijker dan studeren met pen en papier. Probeer het.

------------------------

Op zoek naar e-boeken? Bekijk ook de andere klassieke boeken en studiemateriaal voor open competitie die we op Google Play hebben geplaatst.

-------------------------------------

Het wetboek van strafrecht dat van kracht is in Brazilië is opgesteld bij wetsdecreet nr. 2.848 van 7 december 1940 door de toenmalige president Getúlio Vargas tijdens de Estado Novo-periode, met Francisco Campos als minister van Justitie. De huidige code is de 3e in de geschiedenis van Brazilië en de langst van kracht, de vorige waren van 1830 en 1890.

Ondanks de totstandkoming ervan in 1940 is de huidige Code pas op 1 januari 1942 in werking getreden (artikel 361).

De Code is ontstaan ​​in een project van Alcântara Machado, voorgelegd aan het werk van een beoordelingscommissie bestaande uit Nelson Hungria, Vieira Braga, Narcélio de Queiroz en Roberto Lira. Er zijn historische verwijzingen naar de samenwerkingen van minister Antônio José da Costa e Silva en, in een deel van de redactionele beoordeling, van Abgar Renault, maar deze waren geen direct onderdeel van de genoemde commissie.

De interpretatie van het Wetboek van Strafrecht in het licht van de Federale Grondwet onthult de volgende basisprincipes: legaliteit, behoorlijke rechtsgang, verwijtbaarheid, schadelijkheid, proportionaliteit, individualisering, humanisering en maatschappelijke waarde van de straf, subsidiariteit, fragmentatie. Ten slotte vormt het Braziliaanse strafrecht een belemmering voor de verdediging van het individu in het licht van de bestraffende macht van de staat.

Bij wetsdecreet nr. 1004 van 21 oktober 1969 werd geprobeerd het wetboek van strafrecht te vervangen, maar de kritiek was zo groot dat het aanzienlijk werd gewijzigd bij wet nr. 6,016 van 31 december 1973. Ondanks verschillende uitstel van het begin van zijn geldigheid werd herroepen bij wet nr. 6.578 van 11 oktober 1978.

Na het mislukken van een ingrijpende herziening van het strafrechtelijk systeem, werd op 27 november 1980 een commissie opgericht om een ​​wetsontwerp op te stellen tot hervorming van het Algemeen Deel van het Wetboek van Strafrecht van 1940. Deze commissie werd voorgezeten door Francisco de Assis Toledo en haar leden waren: Miguel Reale Júnior, Francisco Serrano Neves, Renê Ariel Dotti, Ricardo Antunes Andreucci, Rogério Lauria Tucci en Helio Fonseca.

Op basis van de debatten en wetswijzigingen van de commissie werden in wet nr. 7.209 van 11 juli 1984 wijzigingen aangebracht in het algemeen deel, die zes maanden na de publicatiedatum van kracht werden.

Hoewel het een relatief uitgebreide wet is, omvat het Wetboek van Strafrecht (Fundamenteel Strafrecht) niet alle strafzaken waarin het Braziliaanse recht voorziet. Er zijn buitengewoon veel bijzondere strafwetten (Aanvullend Strafrecht).

Het dringt erop aan om de laatste wijziging van het wetboek van strafrecht te benadrukken, namelijk de editie van wet 12.015/2009, die gaat over "seksuele misdrijven". Het thema was voor het grootste deel gewijzigd, waarbij sommige misdaden uit de code werden gedoofd terwijl ze hun eigen typering hadden, bijvoorbeeld kunst. 214, dat handelde over de aanranding van de eerbaarheid, die nu is opgenomen door de capitulatie van het artikel dat verkrachting definieert.