Bhagwat Geeta - भगवत गीता

Bhagavad Gita is kennis van vijf basiswaarheden en de relatie van elke waarheid met de andere: Deze vijf waarheden zijn Krishna, of God, de individuele ziel, de materiële wereld, actie in deze wereld en tijd. De Gita legt helder de aard van het bewustzijn, het zelf en het universum uit. Het is de essentie van de spirituele wijsheid van India.

Bhagavad Gita, is een deel van de 5e Veda (geschreven door Vedavyasa - oude Indiase heilige) en Indian Epic - Mahabharata. Het werd voor het eerst verteld in de slag om Kurukshetra, door Heer Krishna aan Arjun.

De Bhagavad Gita, ook wel Gita genoemd, is een Dharmisch geschrift uit 700 vers dat deel uitmaakt van het oude Sanskriet-epos Mahabharata. Dit schriftgedeelte bevat een gesprek tussen PANDAV-prins Arjuna en zijn gids Krishna over een verscheidenheid aan filosofische kwesties.

Geconfronteerd met een broedermoordoorlog, wendt de moedeloze Arjuna zich tot zijn wagenmenner Krishna voor raad op het slagveld. Krishna schenkt in de loop van de Bhagavad Gita aan Arjuna wijsheid, het pad naar toewijding en de leer van onzelfzuchtig handelen. De Bhagavad Gita houdt de essentie en de filosofische traditie van de Upanishads hoog. In tegenstelling tot het rigoureuze monisme van de Upanishads, integreert de Bhagavad Gita echter ook dualisme en theïsme.

Er zijn talloze commentaren op de Bhagavad Gita geschreven met zeer uiteenlopende opvattingen over de essentie, te beginnen met Adi Sankara's commentaar op de Bhagavad Gita in de achtste eeuw na Christus. Commentatoren zien de setting van de Bhagavad Gita op een slagveld als een allegorie voor de ethische en morele strijd van het menselijk leven. De oproep van de Bhagavad Gita tot onzelfzuchtige actie inspireerde vele leiders van de Indiase onafhankelijkheidsbeweging, waaronder Mohandas Karamchand Gandhi, die de Bhagavad Gita zijn "spirituele woordenboek" noemde.