پښتو شعر غزل ټپي لنډۍ

د خدای رضا وه چې زما درسره بخت نه وُ
ګنې سخت نه دُ دومره سخت نه وُ

خدایه! له تا خو مې داستا د یو بنده سوال وُ
زما په کار خو دولتونه نه وو تخت نه وُ

ستا تر لړزانده شونډو ځار ‏
ښایي له تاسره دلبره دومره وخت نه وُ

‏
ګنې په ژوند خو مې هیچا سره ارزښت نه وُ

چې ویدېدم کریمه سر به ‏
‏